Direct na de explosie op het olieplatform van BP in de Golf van Mexico bood een bron op Twitter informatie over deze ramp, @BPGlobalPR (voor de oningewijde, @ is het symbool dat een Twitter account aangeeft). Sinds de lancering van dit account op 19 mei jl. met de boodschap 'We regretfully admit that something has happened off of the Gulf Coast. More to come', heeft dit account berichten verspreidt als 'The good news: Mermaids are real. The bad news: They are now extinct'. En 'We've created something that will affect your children's children. Can YOU say the same about YOUR life?'
@BPGlobalPR is niet werkelijk - zoals je zelf wel kunt bedenken - iemand van energie gigant BP. Het is een anoniem en satirisch Twitter account. Maar, binnen een week had het al 10 keer zoveel volgers als de officiële @BP_America account. Misschien hebben de tweets van dit account alleen maar een hogere amusementswaarde. Of wellicht klonken deze berichten iets realistischer dan de verzachtende tweets vanuit BP zelf: 'BP is committed to openness and transparency in our response to the oil spill in the Gulf of Mexico'.
Hoe dan ook, het succes van dit account was een mijlpaal in de opkomst van Twitter als een literaire vorm. Afgelopen maand nog kondigde CBS een nieuwe show aan die dit najaar in productie zal gaan, '$#*! My Dad Says', gebaseerd op @shitmydadsays, waarin de komedie Justin Halpern uitspraken verzamelt van zijn vader. Het televisieprogramma lijkt redelijk traditioneel, maar het overeenkomstige Twitter account als aanvullend creatief medium is zeer populair en kent veel volgers.
Ja, een creatief medium. Terwijl Twitter in populariteit steeg, werd dit door sommige schrijvers afgedaan met de woorden 'Wat zou je kunnen zeggen dat de moeite waard is in 140 tekens of minder?' Nou, zoals Halpern en de nep BP mensen aantonen: een heleboel! Als je erover nadenkt is de geschiedenis van de literatuur eigenlijk een verhaal over schrijvers en het vormgeven van hun werk ter exploitatie van technologie. Het succes van de drukpers leidde tot het ontstaan van de roman. De pamfletschrijvers uit de 18e eeuw gebruikten eigen technologie voor publiceren en verspreidden zo hun visie, net zoals de huidige bloggers. Zo zijn de door Dr. Samuel Johnson verzamelde puntdichten en zijn 'wrange woordenboek' eigenlijk niets meer dan een verzameling proto-tweets. Zoals je al zult verwachten is @DrSamuelJohnson momenteel een zeer populair en grappig nep Twitter account.
Net als elke andere vorm van literatuur, heeft Twitter - of Twitteratuur, om de titel van een recent verschenen boek te citeren - zijn sterke punten, regels en stijlafspraken. Twitter is puur en zuiver, het is een oefening in implicerend vermogen met detail en toon. Halpern's @shitmydadsays is zo zuinig met woorden dat het gebruikt zou moeten worden in schrijf-workshops: 'I didn't live to be 73 years old so I could eat kale. Don't fix me your breakfast and pretend you're fixing mine.' Je weet direct hoe oud zijn vader is, dat hij houdt van een pleziertje, dat hij niet van 'konijnenvoer' houdt en we kunnen afleiden dat zijn zoon die het ontbijt aan het klaarmaken is bij hem is komen inwonen. En dat in minder als 120 letters, inclusief de aanhalingstekens.
Omdat tweets direct en bijna telegrafisch van vorm zijn, is het ook uitermate geschikt voor sociaal commentaar. Omdat het in de eerste persoon gebruikt wordt - wat weer geschikt is voor parodie - trekt deze service vernoemd naar vogelgekwetter allerlei imitatoren en klagers.
Twitter heeft zich razendsnel ontwikkeld tot een ecosysteem met nep accounts, satires op mensen als Andy Rooney, Michael Bay en zelfs Jezus. Twitteraars maken accounts voor hun huisdieren, voor beroemdheden, schrijvers en fictieve personen. Er is journalistieke satire te vinden op @FakeAPStylebook ('When writing about Heidi Montag, please don't'), er zijn verschillende accounts voor Darth Vader en ontelbare varianten op de Hulk, waaronder @drunkhulk en @feministhulk ('HERE TO SMASH GENDER BINARY'). Er is gewoon iets grappigs aan de wijze waarop zaken verkleind worden op Twitter en hoe met sommige zaken de spot gedreven wordt.
Vandaar ook het nep BP account. Zo'n account als @BPGlobalPR beklaagt zich niet enkel over de door BP veroorzaakte ramp, maar laat ook iets zien van de over de algemeen loze corporate PR (Van het nep account: 'Due to public outcry, our 'Spill or Be Spilled' flash game will be taken of ou BP Kidz Klub website').
Twitter is uitermate geschikt voor datgene waar veel roman schrijvers kritiek op hebben geuit. De mogelijke gladheid en twists die de tweets kunnen veroorzaken, één van de sterke punten van dit nieuwe genre.
Omdat de reactie van de overheid op de lekkage tendentieus en saai lijkt te zijn en BP weinig vertrouwen uitstraalt, is deze vorm van guerrilla satire het perfecte antwoord. Het toont tevens aan dat geen formaat te beperkt is om de boodschap over te brengen. Een paar uur na het flottielje incident bij Gaza op 31 mei j.l. was @IsraelGlobalPR een feit. Geef mensen 140 tekens om zich te uiten en ze zettend e wereld in beweging.
Bron: Time Magazine
donderdag 24 juni 2010
dinsdag 25 mei 2010
zaterdag 15 mei 2010
Veiligheidsvoorschriften
Het is actueler als ooit, veiligheidsmaatregelen in en om vliegtuigen. Het moet een veilige vlucht ondersteunen en ervoor zorgen dat als het toch mis gaat en er is nog iets te redden, de passagiers ook werkelijk de instructies opvolgen en doen wat het cabine personeel van ze wenst. Je weet wel, voorkomen dat passagiers gevaarlijke stoffen meenemen aan boord. Inleveren van water, nagelschaartjes en héél gevaarlijke paperclips. De instructies over hoe te handelen bij verschillende calamiteiten die door glimlachende stewardessen of door een filmpje gepresenteerd worden voordat het vliegtuig daadwerkelijk opstijgt. Zinvol of niet?
Op onze nachtvlucht in een eersteklas compartiment van een Boeing 747 van Swiss Air hadden wij eigenlijk nog niets in de gaten. Als vorsten werden wij onthaald en geïnstalleerd met een glas voortreffelijke champagne. Als een achtergrond muziekje flitste de veiligheidsvoorschriften subtiel voorbij. Later - na een goede ala carte maaltijd met champagne, wederom uit een echt glas, aan een heus gedekte tafel, uiteraard met echt bestek - lekker slapend onder een dekbed in een zich bij het neer klappen tot twee meter strekkend bed. En dat allemaal op 12 kilometer hoogte, na het poetsen van de tanden met een echte tandenborstel en het kammen van de haren met een zakkammetje met als opschrift 'With Compliments of Swiss Air'. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen.
Nee, de verwondering kwam pas tijdens een vakantievlucht naar Tenerife met een Boeing 737 van Arke Flight, economy class...
Allereerst het inchecken en door de douane. Bij de douane werd een spijkerbroek toch als anders gezien als een maatpak wat eindigde met een grondig fouilleren, wat vervelende vragen en een verkleedpartij. Het water werd niet als veilig beschouwd en rücksichtslos in de gereedstaande container gegooid. In China hanteerden ze vorig jaar toch nog een andere incubatietijd voor explosief water. Als je een slok durft te nemen en je gaat binnen een minuut geen licht geven was het oké. Maar goed, daarnaast werden ook een nagelschaartje en een gevaarlijk ogend zakkammetje in beslag genomen. Na een zinloze en uiterst saaie preek voor mijn welzijn en dat van de andere passagiers door een persoon die de Nederlandse taal niet machtig was, mochten wij - gelukkig als we waren - onze reis vervolgen. Op naar de winkels van ons eigen Schiphol!
De verbazing was groot toen wij in verschillende winkels - identiek aan al onze in beslag genomen artikelen - al deze artikelen tegen een monsterlijk bedrag toch weer konden kopen. Uiteraard was die prijs nog exclusief BTW. Zouden douaniers tot een achterlijke bevolkingsgroep behoren? Zouden ze werkelijk denken dat wij de schrik zo te pakken zouden hebben na het afstaan van onze eigendommen, dat we een poging het toestel te kapen met een gevaarlijke paperclip uit ons hoofd zouden laten? Waarschijnlijk valt dat met die achterlijkheid wel mee, de artikelen zitten immers veilig en wel in een plastic tas die je uiteraard niet open mocht maken!
Verwonderd zitten we na het boarden op onze stoelen. Dan volgt een instructie door lieftallige dames in prachtige, zij het wat gedateerde, strakke pakjes. Meest bizarre moment tijdens die instructie was, dat je bij een noodlanding voorover moet buigen en het hoofd tussen de knieën moet houden. Liefst nog afgedekt met de handen. Wel eens geprobeerd het hoofd zittend tussen de knieën te krijgen? Mooi, wij ook! Stel je daarbij eens voor dat tussen je knieën en de stoel voor je ook nog eens zo'n 2 tot 10 centimeter zit? Zie je het voor je? Mooi! De IATA schrijft voor, dat deze procedure aan alle passagiers getoond moet worden in het belang van de veiligheid van alle reizigers. Dezelfde organisatie is kennelijk vergeten om de middelen die nodig zijn om de procedure uit te voeren - lees 'ruimte' - ook verplicht te stellen. Tsja, wie kunnen we hier eigenlijk over aanschrijven?
We laten ons dus voor de gek houden. Door procedures die onze veiligheid niet echt ten goede komen, maar ons een gevoel geven van schijnveiligheid. Dan moet je overigens wel stekeblind zijn, maar dat terzijde. Ook zal de gemiddelde gek of terrorist in een pak first class reizen, of op zijn minst het bestek kunnen bemachtigen van die betreffende klasse om zich mee uit te leven. Dat is overigens nog nooit echt actueel geweest, elke dwaas die iets van plan was had zijn gereedschap al ergens bij zich en maakte geen gebruik hulpmiddelen van derden. Dat wordt als te onzeker gezien.
We maken het de gemiddelde mens bijna onmogelijk te ademen door allerlei maatregelen en voorschriften en dat voor een handvol gekken die als ze werkelijk kwaad willen hun doel altijd weten te bereiken. Zullen we eens stoppen met uiterlijk vertoon en doen alsof? Als je iemand die kwaad wil echt wilt onderscheiden van de rest moet je de moeite nemen passagiers één voor één aan te kijken en te peilen. Beoordeling op leren jassen, het merk water en een nagelschaartje is gemakkelijk. Maar dit maakt ons blind voor werkelijke beoordeling. Durf te kijken, durf verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen het personeel van de luchtvaartmaatschappijen, maar ook douaniers en ander veiligheidspersoneel. Tenslotte wijzelf, de passagier, die niet langer moet tolereren dat we als opgepakt vee behandeld worden en ons laten welgevallen dat door een handvol gekken ons leven tot een minimum wordt ingekaderd. Dat is toch niet echt leven?
Kunnen we niet, willen we niet, zijn we lui of durft niemand verantwoordelijkheid te dragen? Wat ons betreft: live getest en bij deze afgekeurd!
Op onze nachtvlucht in een eersteklas compartiment van een Boeing 747 van Swiss Air hadden wij eigenlijk nog niets in de gaten. Als vorsten werden wij onthaald en geïnstalleerd met een glas voortreffelijke champagne. Als een achtergrond muziekje flitste de veiligheidsvoorschriften subtiel voorbij. Later - na een goede ala carte maaltijd met champagne, wederom uit een echt glas, aan een heus gedekte tafel, uiteraard met echt bestek - lekker slapend onder een dekbed in een zich bij het neer klappen tot twee meter strekkend bed. En dat allemaal op 12 kilometer hoogte, na het poetsen van de tanden met een echte tandenborstel en het kammen van de haren met een zakkammetje met als opschrift 'With Compliments of Swiss Air'. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen.
Nee, de verwondering kwam pas tijdens een vakantievlucht naar Tenerife met een Boeing 737 van Arke Flight, economy class...
Allereerst het inchecken en door de douane. Bij de douane werd een spijkerbroek toch als anders gezien als een maatpak wat eindigde met een grondig fouilleren, wat vervelende vragen en een verkleedpartij. Het water werd niet als veilig beschouwd en rücksichtslos in de gereedstaande container gegooid. In China hanteerden ze vorig jaar toch nog een andere incubatietijd voor explosief water. Als je een slok durft te nemen en je gaat binnen een minuut geen licht geven was het oké. Maar goed, daarnaast werden ook een nagelschaartje en een gevaarlijk ogend zakkammetje in beslag genomen. Na een zinloze en uiterst saaie preek voor mijn welzijn en dat van de andere passagiers door een persoon die de Nederlandse taal niet machtig was, mochten wij - gelukkig als we waren - onze reis vervolgen. Op naar de winkels van ons eigen Schiphol!
De verbazing was groot toen wij in verschillende winkels - identiek aan al onze in beslag genomen artikelen - al deze artikelen tegen een monsterlijk bedrag toch weer konden kopen. Uiteraard was die prijs nog exclusief BTW. Zouden douaniers tot een achterlijke bevolkingsgroep behoren? Zouden ze werkelijk denken dat wij de schrik zo te pakken zouden hebben na het afstaan van onze eigendommen, dat we een poging het toestel te kapen met een gevaarlijke paperclip uit ons hoofd zouden laten? Waarschijnlijk valt dat met die achterlijkheid wel mee, de artikelen zitten immers veilig en wel in een plastic tas die je uiteraard niet open mocht maken!
Verwonderd zitten we na het boarden op onze stoelen. Dan volgt een instructie door lieftallige dames in prachtige, zij het wat gedateerde, strakke pakjes. Meest bizarre moment tijdens die instructie was, dat je bij een noodlanding voorover moet buigen en het hoofd tussen de knieën moet houden. Liefst nog afgedekt met de handen. Wel eens geprobeerd het hoofd zittend tussen de knieën te krijgen? Mooi, wij ook! Stel je daarbij eens voor dat tussen je knieën en de stoel voor je ook nog eens zo'n 2 tot 10 centimeter zit? Zie je het voor je? Mooi! De IATA schrijft voor, dat deze procedure aan alle passagiers getoond moet worden in het belang van de veiligheid van alle reizigers. Dezelfde organisatie is kennelijk vergeten om de middelen die nodig zijn om de procedure uit te voeren - lees 'ruimte' - ook verplicht te stellen. Tsja, wie kunnen we hier eigenlijk over aanschrijven?
We laten ons dus voor de gek houden. Door procedures die onze veiligheid niet echt ten goede komen, maar ons een gevoel geven van schijnveiligheid. Dan moet je overigens wel stekeblind zijn, maar dat terzijde. Ook zal de gemiddelde gek of terrorist in een pak first class reizen, of op zijn minst het bestek kunnen bemachtigen van die betreffende klasse om zich mee uit te leven. Dat is overigens nog nooit echt actueel geweest, elke dwaas die iets van plan was had zijn gereedschap al ergens bij zich en maakte geen gebruik hulpmiddelen van derden. Dat wordt als te onzeker gezien.
We maken het de gemiddelde mens bijna onmogelijk te ademen door allerlei maatregelen en voorschriften en dat voor een handvol gekken die als ze werkelijk kwaad willen hun doel altijd weten te bereiken. Zullen we eens stoppen met uiterlijk vertoon en doen alsof? Als je iemand die kwaad wil echt wilt onderscheiden van de rest moet je de moeite nemen passagiers één voor één aan te kijken en te peilen. Beoordeling op leren jassen, het merk water en een nagelschaartje is gemakkelijk. Maar dit maakt ons blind voor werkelijke beoordeling. Durf te kijken, durf verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen het personeel van de luchtvaartmaatschappijen, maar ook douaniers en ander veiligheidspersoneel. Tenslotte wijzelf, de passagier, die niet langer moet tolereren dat we als opgepakt vee behandeld worden en ons laten welgevallen dat door een handvol gekken ons leven tot een minimum wordt ingekaderd. Dat is toch niet echt leven?
Kunnen we niet, willen we niet, zijn we lui of durft niemand verantwoordelijkheid te dragen? Wat ons betreft: live getest en bij deze afgekeurd!
maandag 29 maart 2010
SCRUM en Exploratory Testing
Testers hebben ruime voorbereidingstijd nodig om testspecificaties op te stellen die achteraf kunnen worden uitgevoerd. Ze zijn behoudend en verlaten niet graag comfort zone. Echter, deze traditionele werkwijze verstoort iteratieve ontwikkelprocessen zoals SCRUM. Hier is een andere mindset en een andere werkwijze van de tester vereist.
Wat is SCRUM?
Binnen de Agile ontwikkelprocessen vormt SCRUM één van de iteratieve ontwikkelmethoden. Software wordt in sprints - korte iteraties van maximaal 4 weken - door een klein multidisciplinair en zelfsturend team ontwikkeld. Uitgangspunt bij SCRUM is dat het ontwerpen, bouwen en testen van de software zoveel mogelijk parallel plaatsvindt.
Iteratief ontwikkelen met SCRUM vereist daarom een iteratieve testmethode!
Wat is Exploratory Testing?
Exploratory Testing (afgekort ET) is een iteratieve testmethode waarbij uitgangspunt is dat het leren, ontwerpen en uitvoeren van testen zoveel mogelijk gelijktijdig plaatsvindt. In plaats van testspecificaties bestaat de basis voor toepassing van ET uit ervaring, domeinkennis, testkennis, creativiteit en logisch denkvermogen.
Door ‘exploreren’ kan de software iteratief worden getest.
Andere mindset
Voor het uitvoeren van ET is een andere mindset bij de testers nodig. Deze mindset wordt vooral getypeerd door flexibiliteit en verantwoordelijkheid.
Een tester zou blij moeten worden van veranderingen en laat de business over zijn schouder meekijken. Hij wordt niet zenuwachtig bij het ontbreken van een deugdelijke testbasis en start de testsessies zonder uitgebreide specificaties en zonder een verwacht resultaat voorhanden te hebben. Hij is in staat ter plekke en onder meer tijdsdruk zowel te specificeren, testen uit te voeren en resultaten te analyseren. Deze testen voert hij ook uit op halffabricaten, hij wacht niet af totdat alle componenten worden opgeleverd.
Overeenkomsten
Essentieel onderdeel van beide methoden is een set regels. Deze regels maken de processen van SCRUM en ET zo krachtig. Naast deze regels kennen SCRUM als ET overeenkomsten die deze methoden onderling aanvullen en versterken.
Overeenkomstige kenmerken
Conclusie
Tot op heden was het testen binnen een SCRUM ontwikkelproces dikwijls een beperkende factor doordat de testaanpak totaal niet aansloot bij het SCRUM ontwikkelproces en de SCRUM principes.
ET daarentegen is een testmethode die het SCRUM proces aanvult en versterkt. Met ET is de tester in staat waarde toe te voegen aan het proces zonder het algemeen geldende testprincipe als ‘het managen van risico’s en verwachtingen’ geweld aan te doen. Het vereist echter een andere mindset van de testers en daarin ligt voor hen een belangrijke uitdaging.
Wat is SCRUM?
Binnen de Agile ontwikkelprocessen vormt SCRUM één van de iteratieve ontwikkelmethoden. Software wordt in sprints - korte iteraties van maximaal 4 weken - door een klein multidisciplinair en zelfsturend team ontwikkeld. Uitgangspunt bij SCRUM is dat het ontwerpen, bouwen en testen van de software zoveel mogelijk parallel plaatsvindt.
Iteratief ontwikkelen met SCRUM vereist daarom een iteratieve testmethode!
Wat is Exploratory Testing?
Exploratory Testing (afgekort ET) is een iteratieve testmethode waarbij uitgangspunt is dat het leren, ontwerpen en uitvoeren van testen zoveel mogelijk gelijktijdig plaatsvindt. In plaats van testspecificaties bestaat de basis voor toepassing van ET uit ervaring, domeinkennis, testkennis, creativiteit en logisch denkvermogen.
Door ‘exploreren’ kan de software iteratief worden getest.
Andere mindset
Voor het uitvoeren van ET is een andere mindset bij de testers nodig. Deze mindset wordt vooral getypeerd door flexibiliteit en verantwoordelijkheid.
Een tester zou blij moeten worden van veranderingen en laat de business over zijn schouder meekijken. Hij wordt niet zenuwachtig bij het ontbreken van een deugdelijke testbasis en start de testsessies zonder uitgebreide specificaties en zonder een verwacht resultaat voorhanden te hebben. Hij is in staat ter plekke en onder meer tijdsdruk zowel te specificeren, testen uit te voeren en resultaten te analyseren. Deze testen voert hij ook uit op halffabricaten, hij wacht niet af totdat alle componenten worden opgeleverd.
Overeenkomsten
Essentieel onderdeel van beide methoden is een set regels. Deze regels maken de processen van SCRUM en ET zo krachtig. Naast deze regels kennen SCRUM als ET overeenkomsten die deze methoden onderling aanvullen en versterken.
Overeenkomstige kenmerken
- Formele, iteratieve methode
- Parallelle uitvoering van activiteiten, waardoor afnemende doorlooptijd
- Vroegtijdig inzicht in kwaliteit
- Dagelijkse update, houdt planning beheersbaar, reëel en inzichtelijk
- Geeft veel flexibiliteit, met name t.a.v. (functionele) wijzigingen
- Vereist nadrukkelijke business participatie
- Vereist ervaren specialisten met goede sociale en communicatieve vaardigheden
- Vereist een flexibele instelling en coachende aansturing
- Vereist specialisten die verantwoordelijkheid (willen) nemen voor eigen werkzaamheden
Conclusie
Tot op heden was het testen binnen een SCRUM ontwikkelproces dikwijls een beperkende factor doordat de testaanpak totaal niet aansloot bij het SCRUM ontwikkelproces en de SCRUM principes.
ET daarentegen is een testmethode die het SCRUM proces aanvult en versterkt. Met ET is de tester in staat waarde toe te voegen aan het proces zonder het algemeen geldende testprincipe als ‘het managen van risico’s en verwachtingen’ geweld aan te doen. Het vereist echter een andere mindset van de testers en daarin ligt voor hen een belangrijke uitdaging.
dinsdag 16 maart 2010
zondag 21 februari 2010
Sndarela
Heerlijk stukje gevoelige muziek van Sndarela. Oorspronkelijk komt zij uit Marokko, maar dit speelt en is opgenomen in het hedendaagse Parijs.
En uiteraard een toegift.
Veel plezier!
En uiteraard een toegift.
Veel plezier!
woensdag 17 februari 2010
Ideale partnerleeftijd voor de man
Laatst zijn wij in een geanimeerde discussie beland op het ministerie. De discussie ging over de ideale leeftijd van de levenspartner van de man. Het ging met name over de jongst mogelijke leeftijd van een partner. Wat kan nog net wel en wat kan echt niet. De conclusie willen wij jullie niet onthouden:
Ideale leeftijd is de leeftijd van de man / 2 + 7.
De bandbreedte voor de geschikte leeftijd is dan tussen de uitkomst van de berekening en de eigen leeftijd.
Een voorbeeld:
Leeftijd man is 40 jaar. Minimale leeftijd is 40/2+7, dus 27 jaar. Bandbreedte is dan tussen 27 en 40 jaar oud.
Veel plezier!
Ideale leeftijd is de leeftijd van de man / 2 + 7.
De bandbreedte voor de geschikte leeftijd is dan tussen de uitkomst van de berekening en de eigen leeftijd.
Een voorbeeld:
Leeftijd man is 40 jaar. Minimale leeftijd is 40/2+7, dus 27 jaar. Bandbreedte is dan tussen 27 en 40 jaar oud.
Veel plezier!