dinsdag 25 mei 2010
zaterdag 15 mei 2010
Veiligheidsvoorschriften
Het is actueler als ooit, veiligheidsmaatregelen in en om vliegtuigen. Het moet een veilige vlucht ondersteunen en ervoor zorgen dat als het toch mis gaat en er is nog iets te redden, de passagiers ook werkelijk de instructies opvolgen en doen wat het cabine personeel van ze wenst. Je weet wel, voorkomen dat passagiers gevaarlijke stoffen meenemen aan boord. Inleveren van water, nagelschaartjes en héél gevaarlijke paperclips. De instructies over hoe te handelen bij verschillende calamiteiten die door glimlachende stewardessen of door een filmpje gepresenteerd worden voordat het vliegtuig daadwerkelijk opstijgt. Zinvol of niet?
Op onze nachtvlucht in een eersteklas compartiment van een Boeing 747 van Swiss Air hadden wij eigenlijk nog niets in de gaten. Als vorsten werden wij onthaald en geïnstalleerd met een glas voortreffelijke champagne. Als een achtergrond muziekje flitste de veiligheidsvoorschriften subtiel voorbij. Later - na een goede ala carte maaltijd met champagne, wederom uit een echt glas, aan een heus gedekte tafel, uiteraard met echt bestek - lekker slapend onder een dekbed in een zich bij het neer klappen tot twee meter strekkend bed. En dat allemaal op 12 kilometer hoogte, na het poetsen van de tanden met een echte tandenborstel en het kammen van de haren met een zakkammetje met als opschrift 'With Compliments of Swiss Air'. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen.
Nee, de verwondering kwam pas tijdens een vakantievlucht naar Tenerife met een Boeing 737 van Arke Flight, economy class...
Allereerst het inchecken en door de douane. Bij de douane werd een spijkerbroek toch als anders gezien als een maatpak wat eindigde met een grondig fouilleren, wat vervelende vragen en een verkleedpartij. Het water werd niet als veilig beschouwd en rücksichtslos in de gereedstaande container gegooid. In China hanteerden ze vorig jaar toch nog een andere incubatietijd voor explosief water. Als je een slok durft te nemen en je gaat binnen een minuut geen licht geven was het oké. Maar goed, daarnaast werden ook een nagelschaartje en een gevaarlijk ogend zakkammetje in beslag genomen. Na een zinloze en uiterst saaie preek voor mijn welzijn en dat van de andere passagiers door een persoon die de Nederlandse taal niet machtig was, mochten wij - gelukkig als we waren - onze reis vervolgen. Op naar de winkels van ons eigen Schiphol!
De verbazing was groot toen wij in verschillende winkels - identiek aan al onze in beslag genomen artikelen - al deze artikelen tegen een monsterlijk bedrag toch weer konden kopen. Uiteraard was die prijs nog exclusief BTW. Zouden douaniers tot een achterlijke bevolkingsgroep behoren? Zouden ze werkelijk denken dat wij de schrik zo te pakken zouden hebben na het afstaan van onze eigendommen, dat we een poging het toestel te kapen met een gevaarlijke paperclip uit ons hoofd zouden laten? Waarschijnlijk valt dat met die achterlijkheid wel mee, de artikelen zitten immers veilig en wel in een plastic tas die je uiteraard niet open mocht maken!
Verwonderd zitten we na het boarden op onze stoelen. Dan volgt een instructie door lieftallige dames in prachtige, zij het wat gedateerde, strakke pakjes. Meest bizarre moment tijdens die instructie was, dat je bij een noodlanding voorover moet buigen en het hoofd tussen de knieën moet houden. Liefst nog afgedekt met de handen. Wel eens geprobeerd het hoofd zittend tussen de knieën te krijgen? Mooi, wij ook! Stel je daarbij eens voor dat tussen je knieën en de stoel voor je ook nog eens zo'n 2 tot 10 centimeter zit? Zie je het voor je? Mooi! De IATA schrijft voor, dat deze procedure aan alle passagiers getoond moet worden in het belang van de veiligheid van alle reizigers. Dezelfde organisatie is kennelijk vergeten om de middelen die nodig zijn om de procedure uit te voeren - lees 'ruimte' - ook verplicht te stellen. Tsja, wie kunnen we hier eigenlijk over aanschrijven?
We laten ons dus voor de gek houden. Door procedures die onze veiligheid niet echt ten goede komen, maar ons een gevoel geven van schijnveiligheid. Dan moet je overigens wel stekeblind zijn, maar dat terzijde. Ook zal de gemiddelde gek of terrorist in een pak first class reizen, of op zijn minst het bestek kunnen bemachtigen van die betreffende klasse om zich mee uit te leven. Dat is overigens nog nooit echt actueel geweest, elke dwaas die iets van plan was had zijn gereedschap al ergens bij zich en maakte geen gebruik hulpmiddelen van derden. Dat wordt als te onzeker gezien.
We maken het de gemiddelde mens bijna onmogelijk te ademen door allerlei maatregelen en voorschriften en dat voor een handvol gekken die als ze werkelijk kwaad willen hun doel altijd weten te bereiken. Zullen we eens stoppen met uiterlijk vertoon en doen alsof? Als je iemand die kwaad wil echt wilt onderscheiden van de rest moet je de moeite nemen passagiers één voor één aan te kijken en te peilen. Beoordeling op leren jassen, het merk water en een nagelschaartje is gemakkelijk. Maar dit maakt ons blind voor werkelijke beoordeling. Durf te kijken, durf verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen het personeel van de luchtvaartmaatschappijen, maar ook douaniers en ander veiligheidspersoneel. Tenslotte wijzelf, de passagier, die niet langer moet tolereren dat we als opgepakt vee behandeld worden en ons laten welgevallen dat door een handvol gekken ons leven tot een minimum wordt ingekaderd. Dat is toch niet echt leven?
Kunnen we niet, willen we niet, zijn we lui of durft niemand verantwoordelijkheid te dragen? Wat ons betreft: live getest en bij deze afgekeurd!
Op onze nachtvlucht in een eersteklas compartiment van een Boeing 747 van Swiss Air hadden wij eigenlijk nog niets in de gaten. Als vorsten werden wij onthaald en geïnstalleerd met een glas voortreffelijke champagne. Als een achtergrond muziekje flitste de veiligheidsvoorschriften subtiel voorbij. Later - na een goede ala carte maaltijd met champagne, wederom uit een echt glas, aan een heus gedekte tafel, uiteraard met echt bestek - lekker slapend onder een dekbed in een zich bij het neer klappen tot twee meter strekkend bed. En dat allemaal op 12 kilometer hoogte, na het poetsen van de tanden met een echte tandenborstel en het kammen van de haren met een zakkammetje met als opschrift 'With Compliments of Swiss Air'. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen.
Nee, de verwondering kwam pas tijdens een vakantievlucht naar Tenerife met een Boeing 737 van Arke Flight, economy class...
Allereerst het inchecken en door de douane. Bij de douane werd een spijkerbroek toch als anders gezien als een maatpak wat eindigde met een grondig fouilleren, wat vervelende vragen en een verkleedpartij. Het water werd niet als veilig beschouwd en rücksichtslos in de gereedstaande container gegooid. In China hanteerden ze vorig jaar toch nog een andere incubatietijd voor explosief water. Als je een slok durft te nemen en je gaat binnen een minuut geen licht geven was het oké. Maar goed, daarnaast werden ook een nagelschaartje en een gevaarlijk ogend zakkammetje in beslag genomen. Na een zinloze en uiterst saaie preek voor mijn welzijn en dat van de andere passagiers door een persoon die de Nederlandse taal niet machtig was, mochten wij - gelukkig als we waren - onze reis vervolgen. Op naar de winkels van ons eigen Schiphol!
De verbazing was groot toen wij in verschillende winkels - identiek aan al onze in beslag genomen artikelen - al deze artikelen tegen een monsterlijk bedrag toch weer konden kopen. Uiteraard was die prijs nog exclusief BTW. Zouden douaniers tot een achterlijke bevolkingsgroep behoren? Zouden ze werkelijk denken dat wij de schrik zo te pakken zouden hebben na het afstaan van onze eigendommen, dat we een poging het toestel te kapen met een gevaarlijke paperclip uit ons hoofd zouden laten? Waarschijnlijk valt dat met die achterlijkheid wel mee, de artikelen zitten immers veilig en wel in een plastic tas die je uiteraard niet open mocht maken!
Verwonderd zitten we na het boarden op onze stoelen. Dan volgt een instructie door lieftallige dames in prachtige, zij het wat gedateerde, strakke pakjes. Meest bizarre moment tijdens die instructie was, dat je bij een noodlanding voorover moet buigen en het hoofd tussen de knieën moet houden. Liefst nog afgedekt met de handen. Wel eens geprobeerd het hoofd zittend tussen de knieën te krijgen? Mooi, wij ook! Stel je daarbij eens voor dat tussen je knieën en de stoel voor je ook nog eens zo'n 2 tot 10 centimeter zit? Zie je het voor je? Mooi! De IATA schrijft voor, dat deze procedure aan alle passagiers getoond moet worden in het belang van de veiligheid van alle reizigers. Dezelfde organisatie is kennelijk vergeten om de middelen die nodig zijn om de procedure uit te voeren - lees 'ruimte' - ook verplicht te stellen. Tsja, wie kunnen we hier eigenlijk over aanschrijven?
We laten ons dus voor de gek houden. Door procedures die onze veiligheid niet echt ten goede komen, maar ons een gevoel geven van schijnveiligheid. Dan moet je overigens wel stekeblind zijn, maar dat terzijde. Ook zal de gemiddelde gek of terrorist in een pak first class reizen, of op zijn minst het bestek kunnen bemachtigen van die betreffende klasse om zich mee uit te leven. Dat is overigens nog nooit echt actueel geweest, elke dwaas die iets van plan was had zijn gereedschap al ergens bij zich en maakte geen gebruik hulpmiddelen van derden. Dat wordt als te onzeker gezien.
We maken het de gemiddelde mens bijna onmogelijk te ademen door allerlei maatregelen en voorschriften en dat voor een handvol gekken die als ze werkelijk kwaad willen hun doel altijd weten te bereiken. Zullen we eens stoppen met uiterlijk vertoon en doen alsof? Als je iemand die kwaad wil echt wilt onderscheiden van de rest moet je de moeite nemen passagiers één voor één aan te kijken en te peilen. Beoordeling op leren jassen, het merk water en een nagelschaartje is gemakkelijk. Maar dit maakt ons blind voor werkelijke beoordeling. Durf te kijken, durf verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen het personeel van de luchtvaartmaatschappijen, maar ook douaniers en ander veiligheidspersoneel. Tenslotte wijzelf, de passagier, die niet langer moet tolereren dat we als opgepakt vee behandeld worden en ons laten welgevallen dat door een handvol gekken ons leven tot een minimum wordt ingekaderd. Dat is toch niet echt leven?
Kunnen we niet, willen we niet, zijn we lui of durft niemand verantwoordelijkheid te dragen? Wat ons betreft: live getest en bij deze afgekeurd!
